Są takie momenty w pisaniu, kiedy jeden mały zabieg nagle robi coś magicznie dużego.

Kiedy jednym ruchem — jednym stop–momentem, jedną zmianą napięcia, jednym celowym tarciem — scena nagle zaczyna płynąć.

To nie są „teoretyczne zasady narracji”.
To są konkretne dźwignie, które naprawdę działają — i które potrafią zmienić trudną, rozjeżdżającą się scenę w scenę, która ma puls i sens.

I właśnie to chcę Ci dać:
nie książkową definicję,
tylko małe przełączniki, po których od razu widzisz różnicę w tekście.

Pisanie nie musi być trudne.
Da się je oprzeć na sprycie i precyzji .